ஃபரோலாஸ் பெர்னாண்டினாஸ், இலுமினாண்டோ லா ஹிஸ்டோரியா மாட்ரிலியா ஆஸ்டர்லக்ஸ்

லாபரோலா பெர்னாண்டினாes un objeto de mobilario urbano usado en algunas localidades de España. சன் டி எஸ்டிலோ ஃபெர்னாண்டினோ, கியூ எஸ் அன் எஸ்டிலோ ஃப்ரான்ஸ் டார்டியோ என் எல் கான்டெக்டோ டெல் நியோகிளாசிஸ்மோ. எல் டெர்மினோ "ஃபெர்னாண்டினோ" எஸ் போர் ஃபெர்னாண்டோ VII, ஆன்க்யூ என் சியுடாடெஸ் கோமோ கோர்டோபா சே அப்சர்வா என் லாஸ் இக்லெசியாஸ் எல் எஸ்டிலோ பெர்னாண்டினோ என் ரெஃபரன்சியா எ பெர்னாண்டோ III¹y también லாஸ் ஃபரோலாஸ் ஃபெர்னாண்டினாஸ் en Referencia a Fernando VII.²​

Las farolas fernandinas se instalaron por Primera vez en Madrid, pero posteriormente se extendió su colocación por toda España incluso en el reinado de Isabel II, recibiendo también el nombre de isabelinas.³பழக்கவழக்கம் என் சு பேஸ் டைனென் லா சிஃப்ரா டெல் மொனார்கா (டோஸ் எஃபெஸ் கான்ட்ராப்யூஸ்டாஸ் ஒய் அன் VII), அடெமாஸ் டி யுனா கரோனா சோப்ரே டிகோ எம்ப்ளேமா. Bajo dicho escudo esta la fecha 1832, del nacimiento de la infanta Luisa Fernanda.

En Ocasiones son usadas con otros tipo de soporte o sin soporte alguno, adheridas a la pared de la calle. El farol es acristalado en su Mayoría y sin cristales los que utilizan luces led, con forma cilíndrica y con la parte superior en forma de cúpula con corona, y una corona más pequeña encima. Algunas veces también se llama fernandina a una farola con el soporte de una fernandina pero con farol en forma de esfera.

டிசென் கியூ மாட்ரிட் நுன்கா டூயர்மே ஒய் கியூ, டி நோச், ஆஃப்ரீஸ் உனா டி சஸ் காராஸ் மாஸ் டினாமிகாஸ் ஒய் அட்ராக்டிவாஸ். Es entonces cuando la iluminación realza la belleza de sus calles, plazas y monumentos más representativos, convirtiendo a la capital en una ciudad totalmente diferente.

பாவம் தடை, இல்லை siempre fue así. Hubo un tiempo en el que la falta de una iluminación apropiada tan sólo permitía la vida diurna en la Villa y Corte… un pasado en el que la noche madrileña era sinónimo de inseguridad y delincuencia.

Y es que la iluminación pública de la capital ha recorrido un largo camino desde los albores del siglo XVII y hasta nuestros dias, cuando Madrid puede presumir de uno de los alumbrados más antihermos de Eyop.

EL ALUMBRADO EN EL MADRID DEL SIGLO DE ORO_

லாஸ் ப்ரைமிரோஸ் பாசோஸ் என் எல் அலும்ப்ராடோ பப்ளிகோ டி மாட்ரிட் காமென்சாரோன் என் எல் அல்டிமோ டெர்சியோ டெல் சிக்லோ XVII… ஒரு வெளிச்சம், ஆன்க்யூ எஸ்காசா, பெர்மிட்டியா லா விடா நாக்டர்னா என் அல்குனா டி சஸ் கால்ஸ் ஒய் பிளாசாஸ்.

Hasta entonces, una vez anochecía en la capital, los pocos transeúntes que pisaban la calle lo hacían armados y con sus propios medios de alumbrado: velones, antorchas, candiles or linternas sirvieron para alumbrar.

Tan sólo en algunas fiestas señaladas se prendían parrillas con Teas de pino que, una vez encendidas, permitían cierta iluminación en la oscuridad de la noche a los vecinos.

Otro de los escasos puntos de luz en las oscuras callejuelas de aquel Madrid del Siglo de Oro Eran las velas que solían colocarse en las capillitas sobre los portales de las casas y en las vírgenes horrascinerass, que protegían los edificios y que los propios vecinos se encargaban de encender.

ப்ரைமரோஸ் ஃபரோல்ஸ் டி மாட்ரிட், சோலோ பாரா புடியன்டெஸ்_

லாஸ் பிரைமரோஸ் ஃபரோல்ஸ் டி க்யூ புடோ டிஸ்ஃப்ரூடர் லா வில்லா ஃபுரோன் டி யூஸோ பிரைவாடோ. Instalados en las fachadas y esquinas de los palacios y casas señoriales del Madrid de los Austrias a finales del siglo XVII, proporcionaban luz a estas residencias protegiendo a sus Residences de posibles robos.

லாஸ் டியூனோஸ் டி எஸ்டோஸ் பாலாசியோஸ் கோரியன் கான் எல் கோஸ்டே டி லா இன்ஸ்டாலசியோன் ஒய் மன்டெனிமியெண்டோ டி லாஸ் ஃபரோல்ஸ் டி மனேரா கியூ, கோமோ போடெமோஸ் இமேஜினர், லாஸ் கால்ஸ் டி லாஸ் பாரியோஸ் மாஸ் போப்ரெஸ் க்வெடாபன் என் லா மாஸ் அப்சொலூடா லாச்சே டூரான்டே. Y es que la iluminación era una muestra más de las diferencias de clase en la sociedad de la época.

LA இலுமினாசியன்BORBÓNICA_

Madrid a media luz hasta la Primera mitad del siglo XVIII cuando, bajo el reinado de los Borbones, se intentó ampliar el alumbrado nocturno en la Villa mediaante la publicación de varios bandos de faralcioner, hasta el punto de Imponero de Imponer aceite en sus casas y hacerles responsables del mantenimiento y encendido de los mismos.

En la segunda mitad de siglo XVIII, bajo el reinado de Carlos III, se comenzaron a tomar diferentes medidas para el adecentamiento de Madrid, como la limpieza o el empedrado de las calles, a la vez que se reglamentó de laciudaddo6 de laciudaddo6 .

Además, por Real Orden de 1765, se ordenó la creación de un cuerpo முனிசிபல் de faroleros responsables de la conservación, limpieza y encendido de los faroles que pasaron desde ese momento a ser púendloscosve conciellosve முன் பொறுப்பு. காடா டியா, எஸ்டோஸ் ஃபரோலெரோஸ் முனிசிபல்ஸ் பஜபான், என்செண்டியன் ஒய் சுபியன் லா லாம்பரா டி அசிடே எ லா ஹோரா ஃபிஜாடா, ஆர்மடோஸ் கான் உனா எஸ்கேலேரா, உனா அல்குசா ஒய் உனா லிண்டர்னா.

எல் ப்ரைமர் அலம்ப்ராடோ பப்ளிகோ டி மாட்ரிட்_

இறுதியாக, 1766 இன்ஸ்டாராடோ எல் ப்ரைமர் அல்ம்ப்ராடோ பப்ளிக் டி லா கேபிடல்: சே ஹாசியா லா லஸ் என் மாட்ரிட்…

Se estableció que las farolas estuviesen colocadas en las calles a treinta pasos de distancia en plazuelas y calles anchas. En las calles más estrechas los puntos de luz se colocaron a una distancia un poco Mayor, sesenta pasos.

En un primer momento, aquella Primera iluminación de Madrid duraba sólo seis meses, desde octubre hasta mediados de abril, pero por Real Orden del Consejo del año 1774 se amplió la luz a los doce meses del año.

என் ஜெனரல், y salvo días de festividad, la iluminación se prendía cada día a la hora de las oraciones (la tarde–noche) y se mantenía encendida hasta la media noche en los meses de verano, y hasta la madrugada inavierno.

LA இலுமினாசியன் EN EL SIGLO XIX_

Con la llegada del siglo XIX el alumbrado público de Madrid proliferó notablemente, hasta el punto de que el Ayuntamiento de la capital comenzó a estudiar la mejor técnica y ubicación de los focos.

Se incrementaron el número de aparatos de luz en las calles y, desde los Primeros años del nuevo siglo, se estableció una triple tipología de faroles, farolas y candelabros.

• லாஸ் ஃபரோல்ஸ் கன்சிஸ்டியன் என் உனா காஜா டி ஹியர்ரோ ஒய் விட்ரியோ க்யூ சே கோல்கபா டி லாஸ் ஃபச்சடாஸ் டி லாஸ் எடிஃபிசியோஸ் போர் மீடியோ டி பெர்னியோஸ்.
• லாஸ் ஃபரோலாஸ், டி மேயர் டமனோ க்யூ லாஸ் ஃபரோல்ஸ், சே கொலோகாபன் சோப்ரே பைஸ் மெட்டாலிகோஸ் டி வேரியோஸ் மெட்ரோஸ் டி அல்டுரா எ லோ லார்கோ டி லாஸ் கால்ஸ்.
• Por último los candelabros, que también se instalaban sobre pies metálicos pero a diferencia de las farolas disponían de varios brazos y luces, siendo su ubicación más idónea las Plazas y கான்ஃப்ளூலாசெஸ்.

En el año 1815 el número de faroles y farolas distribuidas por Madrid era superior a 4.500, mientras que en 1835 se elevaba a 5.770, todos ellos iluminados a base de bujíoyas de parafinaoyas de.

லாஸ் நோவடோசாஸ் லம்பரஸ் டி கேஸ்_

பெரோ சின் டுடா, எல் வெர்டாடெரோ அடெலாண்டோ என் எல் அம்பிடோ டி லா இலுமினாசியோன் பப்ளிக் என் லா கேபிடல் சே ப்ரொடுஜோ கான் லா லெகடா டி லாஸ் லம்பராஸ் டி கேஸ், அன் அவான்ஸ் கியூ டிரான்ஸ்ஃபார்ம் டி மானேரா டிராஸ்டிகா லா விடா டி லாஸ் மாட்ரிலெனோஸ், ஹஸ்டாடாடா என்சிடோஸ் எ ஹாஸ்டாடான்சிடாஸ் எ ஹாஸ்டாடான்சிடாஸ் பெனும்ப்ரா, என்செண்டிடா டி தியா ஒய் அபகடா டி நோச்.

El 2 de marzo de 1832 Madrid vivió su Primera prueba pública con el gas como fuente de iluminación. Las calles y plazas más emblemáticas de la capital se vistieron con la luz de más de 100 faroles para celebrar el nacimiento de la Infanta María Luisa Fernanda, hija de Fernando VII. Para conmemorar el feliz "alumbramiento" se iluminaron el exterior del Palacio Real, la Puerta del Sol Y las calles de Alcalá, Montera, Carretas, Mayor y Carrera de San Jerónimo.

En 1847 la iluminación por gas se había generalizado por todo Madrid gracias a una fábrica ubicada entre el Paseo de los Olmos y el de las Acacias, que en 1875 aumentaría el suministrodar கான்யூவல் லாயம் Calle del Gasometro.

லா நோச், புரோட்டகோனிஸ்டா டி லா விடா மாட்ரிலியா_

La irrupción de la iluminación por gas provocó una enorme diferencia cuando la noche, desconocida para muchas y muchos madrileños, comenzó a ganar horas y protagonismo.

El alumbrado por gas redujo la sensación de inseguridad nocturna reinante hasta ese momento en la capital, ya que dejaba a los malhechores sin su mejor Arma: el anonimato. Y es que la oscuridad había sido tradicionalmente y durante siglos la mejor aliada de ladrones y Crimees que podían actuar con Mayor libertad Ante quien, literalmente, no podía verles.

எல் கேஸ் பெனிஃபிசியோ எ லா இண்டஸ்ட்ரியா, அல் கொமர்சியோ ஒய் அல் ஓசியோ. டெர்மினாடா லா ஜோர்னாடா லேபரல், எரா எல் மொமெண்டோ டி டிஸ்ஃப்ரூடர். La nueva iluminación por gas permitia a la gente disfrutar de la diversión que ofrecía Madrid al salir del trabajo, pasear o asistir al teatro con Mayor tranquilidad, convirtiendo las calles en un recilamo a disfrudosuda los நாக்டர்னோ டெஸ்கோனோசிடோ ஹஸ்டா லா ஃபெச்சா.

Los comercios comenzaron a contar en sus escaparetes con alumbrado por gas, una estrategia de marketing pensada para atraer un Mayor número de வாடிக்கையாளர்கள், seducidos por una iluminación impensable pocos años atrás: como, los sinodrigleanísínínísínísínísínísínísílánísía pensarlo hacia la luz.

La aristocracia y alta burguesía se reunían en sus palacios para discutir sobre arte o literatura; la clase media comenzó a frecuentar cafés y ateneos, mientras que óperas y teatros se convirtieron en el refugio de diversión para una clase popular que alargaba su jornada de sol a sol.

También los hoteleros se apuntaron a la moda del gas para recibir la visita de viajeros procedentes de países con un sistema de iluminación más avanzado.

லா லூஸ் டெல் ஹோகர்_

El nuevo sistema de iluminación por gas se extendió no sólo a los teatros, los cafés, las fábricas y escaparates… también a los domicilios.

La irrupción del gas comenzó a cambiar la vida doméstica de los madrileños. En la Mayor parte de las casas las velas y quinqués siguieron alumbrando todas las estancias a excepción de la cocina, donde el gas comenzó a instalarse progresivamente… y es que en aquella época nasprend gasoprend gas, லோ க்யூ என் லாஸ் ஹோகரேஸ் எல் கேஸ் நோ சே கன்சோலிடோ கோமோ சிஸ்டமா டி இலுமினேசியன் குளோபல்.

Esta nueva fuente de iluminación transformó no solo Madrid sino al país entero. சின் எம்பார்கோ, லா வெர்டாடெரா ரெவலூசியன் பாரா எல் சிஸ்டெமா டி அலும்ப்ராடோ பப்ளிகோ சே புரொடுசிரியா கான் லா லெகடா டி லா எலக்ட்ரிடாட்.

லா லூஸ் எலெக்ட்ரிகா என் மாட்ரிட்_

எல் கேஸ் அலும்ப்ராபா மாஸ் க்யூ எல் அசிடே ஓ எல் பெட்ரோலியோ, பெரோ மச்சோ மெனோஸ் க்யூ லா எலக்ட்ரிடாட். La luz eléctrica se presentaba como sucesora del gas y comenzaron a desarrollarse numerosas pruebas para alimentar los faroles que iluminaban la capital.

El 18 de febrero de 1852 la plaza de la Armería del Palacio Real se convertiría en testigo de una nueva era: la de la luz eléctrica. Allí se encendieron los Primeros faroles eléctricos, sustituyendo a los de gas, para celebrar la Primera salida a la iglesia de Atocha de la Reina Isabel II tras el nacimiento de su hija, la Infanta Isabel.

Cientos de ciudadanos contemplaron asombrados cómo un aparato colocado sobre el tejado de la Armería desprendía una luz clara y hermosa, muy superior a la del gas.

Pocos meses después esta iluminación se extendía a la fachada del Congreso de los Diputados ya la Calle Barquillo.

En los años 1864, 1865 y 1869 se realizaron diversos ensayos de iluminación en el Hotel París de la Puerta del Sol, el Interior del Circo Price del Paseo de Recoletos y una vaquería en la Montaña

En enero de 1875, con motivo de la celebración de la entrada en Madrid del Rey Alfonso XII, tras la Restauración de la Monarquía, se instalaron dos nuevos puntos de luz eléctrica en la torrecilla de laciion de laciion de laciion de laciion de la Gober del alácio junto a la Calle Virgen de los Peligros, donde se apostó un gran arco voltaico para el socorro de los heridos en las campanas carlistas.

Tres años después, la boda del joven monarca con su prima María de las Mercedes se convertía en la ocasión perfecta para instalar en la Puerta del Sol dos Grandes candelabros con tres globos de vidrio opalino, alimentados genericados por máquina de vapor ubicada en los sotanos del Ministryio de la Gobernación.

En 1879 la luz eléctrica ya era un hecho en las farolas y candelabros de la capital, hasta el punto de que en julio de ese mismo año se hizo posible la celebración de la Primera corrida de toros nocturna en Madrid.

Las lámparas de arco fotovoltaico empleadas hasta el momento no se caracterizaban precisamente por su seguridad y sólo se permitía su colocación en espacios amplios, por el gran brillo y calor que emanaban.

SE ENCENDIÓ LA BOMBILLA_

கான் லாஸ் அனோஸ் எல் சிஸ்டெமா டி லஸ் எலெக்ட்ரிகா மெஜோரோ அல் அனாடிர்ஸ் பாண்டல்லாஸ் ஆஸ்குராஸ் பாரா அப்லாகார் லா லுமினோசிடாட். No obstante, el cambio definitivo llegó con las lámparas de incandescencia que தாமஸ் எடிசன் விரிவாக்கம் por todo el mundo. Este nuevo prodigio permitía dividir la brillantez de los anteriores reflectores en multitud de lamparitas mucho más pequeñas y más seguras, ya que se basaban en la colocación de bombillas protegidas por un cristal.

El 16 de diciembre de 1881 se realizaba un ensayo de alumbrado eléctrico según el nuevo sistema de Edison que alumbraría la Calle de Alcalá, desde el Café Suizo a la Puerta de Alcalá. El éxito de esta demostración permitió que, el 27 de septiembre de ese mismo año, se pudiera anunciar la luz eléctrica en la Mayor parte de las calles de Madrid a bombo y platillo.

En 1888 se prohibía definitivamente el alumbrado por gas y velas no protegidas por farolas en los teatros de la ciudad y, hacia 1892, Madrid ya podía considerarse una metrópoli a la altura de lasopreas capitales de lasopreas தலைநகர் பொதுமக்கள்.

Finalizaba así un largo proceso de casi tres siglos de evolución, en el que las verdaderas protagonistas habían sido las farolas, algunas de las cuales aún podemos contemplar en las calles de la capital.

லாஸ் ஃபரோலாஸ் பெர்னாண்டினாஸ்_

De entre todas estas historicas iluminaciones destacan las realizadas en 1832 por la Compañía Jareño, creadores de una serie de farolas y candelabros de tres brazos que se instalaron en el Exterior, del Palacidoel Real, del Palacido de San Jerónimo y en las calles Montera, Carretas, Mayor y Alcalá.

La fecha, grabada en la base de estas farolas esconde el homenaje del rey Fernando VII a la Infanta María Luisa Fernanda de Borbón, su segunda hija, con motivo de su nacimiento el 30 de enero de 1832 . sobrenombre de “fernandinas” y suelen seguir un mismo patrón: junto a la fecha de nacimiento de la Infanta María Luisa aparece grabado el anagrama de Fernando VII, compuesto por dos “F” y do un tro un de tro REMATO REMATO கரோனாக்கள்.

En estas farolas y candelabros fue donde Primero funcionó la iluminación por gas y posteriormente se realizaron los ensayos con luz eléctrica.

Aunque la Mayoría de las que pueblan hoy nuestras calles son réplicas de aquellas farolas decimononicas, aún hoy se conservan algunas de las originales en la Calle Bailén, la Plaza de Oriente o el Paseo del Prado.

Como veis, tradición, misterio e historia se funden en las farolas y luminarias de la capital desde hace casi Tres siglos. Desde entonces y hasta hoy, las luces de Madrid han evolucionado y se han adaptado a los nuevos tiempos, pero todavia muchos rincones conservan intacto el esplendor y el encanto de una época லாஸ்இடா என்லா லாஸ் லாஸ் லாஸ் மூலதனம்.