3 listopada – 3 listopada – Łatwo jest uważać energię elektryczną za coś oczywistego.Światło jest wszędzie.Obecnie dostępnych jest wiele rodzajów źródeł światła – tak bardzo, że mówi się o zanieczyszczeniu świetlnym przesłaniającym gwiazdy.
Nie inaczej było na przełomie XIX i XX wieku.Elektryfikacja miasta była kamieniem milowym, który z dumą ogłaszali zwolennicy Joplin.
Historyk Joel Livingston napisał wstęp do pierwszej książki promocyjnej o Joplin w 1902 roku, zatytułowanej „Joplin, Missouri: Miasto, które zbudował Jack”.Spędził sześć stron, opisując historię Joplin i wiele jej atrybutów.Nie padło jednak ani jedno słowo na temat elektryfikacji czy oświetlenia miejskiego.Wyszczególniono branżę górniczą, kolejową, hurtową i detaliczną, wymieniając tylko jedną wzmiankę o planowanym połączeniu gazu ziemnego.
W ciągu 10 lat krajobraz zmienił się radykalnie.Miasto otrzymało planowany gazociąg.Budynki takie jak nowy budynek federalny przy Trzeciej i Joplin zostały wyposażone w oświetlenie gazowe i elektryczne.Miasto posiadało wiele latarni gazowych dostarczonych przez firmę Joplin Gas Co. Latarnicy robili nocne obchody.
Pierwsza fabryka oświetlenia zlokalizowana była pomiędzy ulicami Czwartą i Piątą oraz alejami Joplin i Wall.Został zbudowany w 1887 roku. Na rogach ulic ustawiono dwanaście latarni łukowych.Pierwszą z nich postawiono na rogu ulic Czwartej i Głównej.Zostało dobrze przyjęte, a firma zdobyła kontrakt na ustawienie oświetlenia w centrum miasta.Energię uzupełniała mała elektrownia wodna w Grand Falls nad Shoal Creek, którą John Sergeant i Eliot Moffet założyli tuż przed 1890 rokiem.
Reklamowano oświetlenie łukowe, twierdząc, że „każde światło elektryczne jest tak dobre, jak policjant”.Chociaż takie twierdzenia były przesadzone, autor Ernest Freeberg zauważył w „The Age of Edisona”, że „w miarę jak silniejsze światło stawało się coraz bardziej prawdopodobne, miało ono taki sam wpływ na przestępców, jak na karaluchy, nie eliminując ich, ale po prostu wpychając ich w ciemniejsze zakątki miasta.”Najpierw światła ustawiono tylko na jednym rogu ulicy w każdym bloku.Środek bloków był dość ciemny.Kobiety bez eskorty nie robiły zakupów w nocy.
Firmy często miały jasno oświetlone witryny sklepowe lub zadaszenia.Teatr Ideal Theatre przy Sixth i Main miał na baldachimie rząd kulistych lamp, co było typowe.Oświetlenie w oknach, markizach, narożnikach budynków i na dachach stało się symbolem statusu.Jasny szyld „Newmana” na szczycie domu towarowego świecił jasno każdego wieczoru.
W marcu 1899 r. miasto głosowało za zatwierdzeniem obligacji o wartości 30 000 dolarów na posiadanie i prowadzenie własnej miejskiej elektrowni oświetleniowej.Głosami 813-222 propozycja została przyjęta większością ponad wymaganą większością dwóch trzecich.
Umowa miasta z Southwestern Power Co. miała wygasać 1 maja. Urzędnicy mieli nadzieję, że elektrownia zacznie działać przed tą datą.Okazało się, że są to nadzieje nierealne.
W czerwcu wybrano lokalizację na Broadwayu, pomiędzy alejami Division i Railroad we wschodnim Joplin.Działki zakupiono od kolei Southwest Missouri.Stara elektrownia przedsiębiorstwa tramwajowego stała się nową miejską latarnią.
W lutym 1900 roku inżynier budowlany James Price włączył przełącznik, aby włączyć 100 świateł w całym mieście.Jak podaje „The Globe”, światła włączyły się „bez zakłóceń”.„Wszystko wskazuje na to, że Joplin została pobłogosławiona własnym systemem oświetlenia, którym miasto może się pochwalić”.
W ciągu następnych 17 lat miasto rozbudowało fabrykę oświetlenia w związku ze wzrostem zapotrzebowania na oświetlenie uliczne.W sierpniu 1904 r. wyborcy zatwierdzili kolejne obligacje o wartości 30 000 dolarów na rozbudowę fabryki, tak aby oprócz oświetlenia ulicznego zapewnić klientom komercyjnym energię.
Ze 100 lamp łukowych w 1900 r. liczba ta wzrosła do 268 w 1910 r. Lampy łukowe „White Way” zainstalowano od pierwszej do 26 ulicy na Main oraz wzdłuż alei Wirginii i Pensylwanii, równolegle do Main.Kolejnymi obszarami, które w 1910 roku otrzymały 30 nowych latarni ulicznych, były Chitwood i Villa Heights.
W międzyczasie firma Southwestern Power Co. została skonsolidowana z innymi przedsiębiorstwami energetycznymi pod kierownictwem Henry'ego Doherty'ego Co., aby w 1909 r. przekształcić się w Empire District Electric Co. Obsługiwała okręgi i społeczności górnicze, chociaż Joplin utrzymywała własną elektrownię oświetleniową.Mimo to w okresie świątecznych zakupów w latach poprzedzających I wojnę światową właściciele firm położonych przy Main Street zawierali umowy z Empire na ustawienie dodatkowego oświetlenia łukowego, aby śródmieście było bardziej zachęcające dla wieczornych klientów.
Empire złożyło propozycje zawarcia kontraktu na oświetlenie ulic miejskich, ale zostały one odrzucone przez władze miejskie.Miejski zakład nie starzał się dobrze.Na początku 1917 roku sprzęt się zepsuł, a na czas napraw miasto zostało zredukowane do siły nabywczej od Imperium.
Komisja miejska przedstawiła wyborcom dwie propozycje: jedną opiewającą na kwotę 225 000 dolarów w postaci obligacji na nową elektrownię oświetleniową oraz drugą mającą na celu uzyskanie zgody na kontrakt z Empire na potrzeby oświetlenia miejskiego.W czerwcu wyborcy odrzucili obie propozycje.
Jednak po rozpoczęciu wojny w 1917 r. lekka fabryka Joplin została zbadana przez Administrację Paliw, która regulowała zużycie paliwa i energii.Orzekł, że miejski zakład marnuje paliwo i zalecił miastu zamknięcie elektrowni na czas wojny.To oznaczało śmierć zakładu miejskiego.
Miasto zgodziło się na zamknięcie elektrowni i 21 września 1918 r. podpisało kontrakt na zakup energii od Empire.Miejska komisja ds. użyteczności publicznej poinformowała, że dzięki nowej umowie zaoszczędziła 25 000 dolarów rocznie.
Bill Caldwell jest emerytowanym bibliotekarzem w „The Joplin Globe”.Jeśli masz pytanie, które chciałbyś, aby rozwiał, wyślij e-mail na adres [chroniony e-mailem] lub zostaw wiadomość pod numerem 417-627-7261.
Czas publikacji: 05 listopada 2019 r