بیل کالدول: چراغ های خیابان مرکز شهر جاپلین را متحول کردند

03 نوامبر – 3 نوامبر – به راحتی می توان برق را مسلم دانست. نور همه جا هست امروزه انواع منابع نوری در دسترس هستند - به حدی که صحبت از آلودگی نوری است که ستاره ها را پنهان می کند.

در آغاز قرن گذشته چنین نبود. برقی‌سازی شهر نقطه عطفی بود که تقویت‌کنندگان جاپلین از اعلام آن افتخار کردند.

جوئل لیوینگستون، مورخ، مقدمه اولین کتاب تبلیغاتی در مورد جاپلین را در سال 1902 نوشت، «جاپلین، میسوری: شهری که جک ساخت». او شش صفحه را صرف توصیف تاریخ جاپلین و بسیاری از ویژگی ها کرد. با این حال، کلمه ای در مورد برق رسانی یا روشنایی شهری ذکر نشده است. مشاغل معدنی، راه‌آهن، عمده‌فروشی و خرده‌فروشی تنها با یک اشاره به اتصال گاز طبیعی برنامه‌ریزی‌شده به تفصیل شرح داده شدند.

در مدت 10 سال، چشم انداز به طرز چشمگیری تغییر کرده بود. این شهر خط لوله گاز طبیعی را دریافت کرد. ساختمان هایی مانند ساختمان جدید فدرال در سوم و جاپلین برای چراغ های گاز و برق مجهز شدند. شهر دارای تعدادی چراغ خیابانی گازی بود که توسط شرکت گاز جوپلین لامپ فایرهای شبانه تولید می شد.

اولین کارخانه نور بین خیابان های چهارم و پنجم و خیابان های جاپلین و وال قرار داشت. در سال 1887 ساخته شد. دوازده چراغ قوسی در گوشه های خیابان نصب شد. اولی نبش خیابان چهارم و اصلی قرار داشت. استقبال خوبی از آن شد و شرکت قراردادی برای نصب چراغ‌های مرکز شهر به دست آورد. برق از یک نیروگاه برق آبی کوچک در گرند فالز در شول کریک که جان سرجنت و الیوت موفت درست قبل از سال 1890 تأسیس کردند، تکمیل شد.

روشنایی قوسی با این ادعا تبلیغ می شد که "هر چراغ برق به اندازه یک پلیس خوب است." در حالی که چنین ادعاهایی بیش از حد قابل قبول بود، نویسنده ارنست فریبرگ در "عصر ادیسون" مشاهده کرد که "هر چه نور قوی تر محتمل تر می شد، همان تاثیری که روی سوسک ها می گذارد بر مجرمان داشت، نه آنها را از بین می برد بلکه آنها را به سمت داخل هل می داد. گوشه های تاریک شهر.» چراغ ها ابتدا فقط در یک گوشه خیابان در هر بلوک نصب شدند. وسط بلوک ها کاملا تاریک بود. زنان بدون اسکورت شب خرید نمی کردند.

کسب‌وکارها اغلب دارای ویترین یا سایبان‌هایی با نور روشن بودند. تئاتر ایده آل در ششم و اصلی ردیفی از لامپ های کره ای روی سایبان خود داشت که معمولی بود. وجود چراغ‌ها در پنجره‌ها، سایبان‌ها، گوشه‌های ساختمان و پشت بام‌ها به نمادی از وضعیت تبدیل شد. تابلوی درخشان "نیومن" در بالای فروشگاه بزرگ هر شب درخشان می درخشید.

در مارس 1899، شهر به تصویب 30000 دلار اوراق قرضه برای مالکیت و راه اندازی کارخانه نور شهری خود رأی داد. با رای 813-222، این پیشنهاد با بیش از دو سوم اکثریت لازم به تصویب رسید.

قرار بود قرارداد شهر با شرکت برق جنوب غربی در اول ماه مه به پایان برسد. مقامات امیدوار بودند که یک نیروگاه را قبل از این تاریخ به بهره برداری برسانند. ثابت شد که این یک امید غیر واقعی است.

سایتی در ماه ژوئن در برادوی بین خیابان های دیویژن و راه آهن در شرق جاپلین انتخاب شد. لات ها از راه آهن جنوب غربی میسوری خریداری شد. نیروگاه قدیمی شرکت تراموا به کارخانه جدید چراغ شهری تبدیل شد.

در فوریه 1900، مهندس سازنده، جیمز پرایس، سوئیچ را برای روشن کردن 100 چراغ در سراسر شهر انداخت. گلوب گزارش داد که چراغ ها "بدون هیچ مشکلی" روشن شدند. همه چیز نشان می دهد که جوپلین دارای سیستم روشنایی خاص خود است که شهر ممکن است به آن افتخار کند.

طی 17 سال بعد، با افزایش تقاضا برای روشنایی بیشتر خیابان، شهر کارخانه نور را گسترش داد. رای دهندگان 30000 دلار دیگر اوراق قرضه را در آگوست 1904 تصویب کردند تا کارخانه را توسعه دهند تا علاوه بر روشنایی خیابان، برق برای مشتریان تجاری نیز فراهم شود.

از 100 چراغ قوسی در سال 1900، تعداد آنها به 268 در سال 1910 افزایش یافت. چراغ های قوسی "راه سفید" از خیابان های اول تا 26 در مین، و در امتداد خیابان های ویرجینیا و پنسیلوانیا به موازات مین نصب شدند. Chitwood و Villa Heights مناطق بعدی بودند که در سال 1910 30 چراغ خیابان جدید دریافت کردند.

در همین حال، شرکت ساوت وسترن پاور با سایر شرکت‌های برق زیر نظر شرکت هنری دوهرتی ادغام شد تا در سال 1909 به شرکت امپایر دیستریکت الکتریک تبدیل شود. این شرکت به مناطق و جوامع معدنی خدمت می‌کرد، اگرچه جاپلین نیروگاه نور خود را حفظ کرد. با وجود آن، در طول فصول خرید کریسمس در سال‌های قبل از جنگ جهانی اول، صاحبان مشاغل در امتداد خیابان اصلی با Empire قرارداد می‌بندند تا نور قوس‌ای اضافی را راه‌اندازی کنند تا منطقه مرکز شهر برای خریداران عصر جذاب‌تر شود.

Empire پیشنهادهایی برای قرارداد روشنایی خیابان های شهر ارائه کرده بود، اما این پیشنهادات توسط مقامات شهری رد شد. گیاه شهر به خوبی پیر نمی شد. در اوایل سال 1917، تجهیزات خراب شد و در حین انجام تعمیرات، شهر به قدرت خرید از Empire کاهش یافت.

کمیسیون شهر دو پیشنهاد را به رای دهندگان ارائه کرد: یکی برای 225000 دلار اوراق قرضه برای یک نیروگاه جدید نور، و دیگری به دنبال موافقت برای قرارداد برق از Empire برای روشنایی شهر. رأی دهندگان در ماه ژوئن هر دو پیشنهاد را رد کردند.

با این حال، هنگامی که جنگ در سال 1917 آغاز شد، کارخانه نور جاپلین توسط اداره سوخت مورد بررسی قرار گرفت، که مصرف سوخت و برق را تنظیم می کرد. این حکم داد که کارخانه شهر سوخت را هدر می دهد و به شهر توصیه می کند که کارخانه را برای مدت جنگ ببندد. که ناقوس مرگ برای کارخانه شهرداری به صدا درآمد.

شهر موافقت کرد که نیروگاه را تعطیل کند و در 21 سپتامبر 1918، قرارداد خرید نیرو از امپراتوری را امضا کرد. کمیسیون خدمات عمومی شهر گزارش داد که با توافق جدید 25000 دلار در سال صرفه جویی کرده است.

بیل کالدول کتابدار بازنشسته The Joplin Globe است. اگر سؤالی دارید که می‌خواهید او درباره آن تحقیق کند، یک ایمیل به [email protected] ارسال کنید یا به شماره 417-627-7261 پیام بگذارید.